Μικρές Αγγελίες, Μεγάλες Στιγμές. #1
2 April 2015
Μερικές φορές η τέχνη της ζωής – και της συνάντησης- συμπυκνώνεται σε μια λεπτομέρεια. (Ελπίζω να τους βάλουν καμιά καρεκλίτσα πάντως!) :>
Μερικές φορές η τέχνη της ζωής – και της συνάντησης- συμπυκνώνεται σε μια λεπτομέρεια. (Ελπίζω να τους βάλουν καμιά καρεκλίτσα πάντως!) :>
Ότι και καλά δεν έχουμε αφορμές (χριστούγεννα, αγίου βαλεντίνου, γενέθλια, γιορτή) να σαβουριάζουμε γλυκά και αλμυρά και ψάχνουμε να δικαιολογήσουμε τις τύψεις μας! Εν πάση περιπτώση μια κυρία στο εξωτερικό έδωσε την ιδέα και σκέφτομαι τώρα εγώ, γιατί όχι μαζί με τα τσουρέκια, λαμπάδες, δώρα, πασχαλινά αυγά να μην έχεις
«Πίστεψα ότι όλα είναι πιθανά. Εμείς ακούγαμε, προσθέταμε ο,τι μπορούσαμε ο καθένας και έτσι στήσαμε ολόκληρη ζωή» Μέρες δύσκολες όπως αυτές που ζήσαμε με την εξαφάνιση ενός νέου παιδιού και με την επαναφορά στο προσκήνιο των ζητημάτων bullying πέφτει στα χέρια σου, βιβλίο αρχινημένο άλλη στιγμή, αλλά στη θέση του
Το ξελόγιασμα είναι ασήμαντο, η προσμονή του αντίθετα είναι ουσιαστική Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και με την σημερινή μας βιβλιοπρόταση. Το εξώφυλλο, με την αγαπημένη και πασίγνωστη φωτογραφία του Elliott Erwitt (Magnum) και ο τίτλος ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΕΣ καθόλα ξελογιαστικός. Από μόνα τους όμως, δεν θα σήμαιναν κάτι προσωπικά
Το έχω πει και θα το λέω συνέχει. Δεν ξέρω πώς το κάνετε οι μανούλες! Τι ψυχραιμία και τι υπομονή μπορεί να έχετε μέσα σας! Πόση ομορφιά κρύβετε μέσα σας που βλέποντας εικόνες όπως οι παρακάτω πιστεύετε πως είναι τόσο γλυκούλια που θέλετε να τα φάτε, τόσο χαριτωμένα και τόσο
«Έτσι και αλλιώς τα ταξίδια είναι κυκλικά. Δεν φτάνουμε ποτέ κάπου απ όπου δεν έχουμε ξαναπεράσει» Έχω ένα κόλλημα με τους τίτλους, και με τα εξώφυλλα των βιβλίων. Μπορεί να έχω αδικήσει πολλούς μικρούς θησαυρούς. Έχω γευτεί όμως και την μοναδική εμπειρία να απολαύσω άλλους τόσους επειδή εμπιστεύτηκα την γνώμη
Είναι γεγονός πως η Δευτέρα τείνει να μην είναι η αγαπημένη μέρα κανενός. Ίσως και γι’ αυτό να τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια για εκείνη. Ήρθε και η εκπομπή στον amagi , κάθε Δευτέρα 10-12 το πρωί, να την κάνει ακόμη πιο ζωντανή, δημιουργική και όμορφη- οπότε παράπονο δεν έχω. Ωστόσο,
Μερικές φορές είναι πολύ ωραίο να σε διαψεύδουν οι ίδιες σου οι προσδοκίες. Εκεί που έχεις σχηματίσει μία εντύπωση, να έρχεται το δεδομένο να σου ανατρέπει ευχάριστα κάθε διαφορετική προσμονή. Κάπως έτσι συνέβη και με το σημερινό μας βιβλίο. Ξεκίνησα να διαβάζω την «Κόκκινη Μαρία» με την εντύπωση ότι κρατούσα
‘Δάφνη, θα ντυθείς καρναβαλάκι τώρα που ήρθαν οι απόκριες;’ ‘Όχι.΄ ΄Γιατί παιδί μου; Δε θέλεις;’ ‘Όχι, εγώ θα είμαι ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΛΟ καρναβάλι΄ ΄…!…’ Κάπως έτσι πήγε ο διάλογος προ ημερών και γενικώς κάπως έτσι πηγαίνουν οι διάλογοι κι εγώ βρίσκομαι από εκεί που κρατάω το κεφάλι μου και προσπαθώ να καταλάβω,
«Γιατί αυτό θα πει να χάνεις κάτι, από κλειδί μέχρι ψυχή. Να ψάχνεις συνέχεια να το βρεις» Τελειώνοντας το καινούριο βιβλίο του αγαπημένου Αύγουστου σίγουρα είχα χάσει την ανάσα μου. Πόσο μάλλον όσοι από εσάς, διαβάσετε το βιβλίο και είστε γονείς. Ο Κορτώ στο Βιβλίο της Κατερίνας μας μίλησε για