Το να είσαι γονιός είναι το δυσκολότερο επάγγελμα στον κόσμο, ok! Αυτό όμως δε σημαίνει ότι παύεις να περνάς καλά αποκτώντας παιδιά. Στο σημερινό άρθρο υπάρχουν παραδείγματα γονιών που δεν έχασαν το χιούμορ τους, κάτι που πολλές φορές νευριάζει τα παιδιά τους, αλλά παράλληλα δίνει κι ένα μάθημα. #1 “Έστειλα
«Γιατί αυτό θα πει να χάνεις κάτι, από κλειδί μέχρι ψυχή. Να ψάχνεις συνέχεια να το βρεις» Τελειώνοντας το καινούριο βιβλίο του αγαπημένου Αύγουστου σίγουρα είχα χάσει την ανάσα μου. Πόσο μάλλον όσοι από εσάς, διαβάσετε το βιβλίο και είστε γονείς. Ο Κορτώ στο Βιβλίο της Κατερίνας μας μίλησε για
Όλα ξεκίνησαν με την κυριούλα στο φανάρι Τσιμισκή και Καρόλου Ντηλ που γύρισε και μου είπε-λες και έκανε εμετό από την αηδία: “Καλά… μάνα είσαι εσύ;”- αλλά… δώστε μου ένα λεπτό να σας εξηγήσω τι έγινε και φτάσαμε εκεί (στην ατάκα, όχι το φανάρι). Είναι μέρες γιορτών κι όπως γνωρίζει
Κατά τη διάρκεια των γιορτών, όλοι, μικροί και μεγάλοι, απολαμβάνουμε την έξοδο από τη ρουτίνα μας και επιδιώκουμε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, να εμπλουτίσουμε την καθημερινότητά μας με νέες παραστάσεις, να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε. Μια πρόταση που φαντάζει δελεαστική ακούει στο όνομα Αστερόκοσμος και φιλοξενείται από τη Διεθνή Έκθεση
Ποστάρει φωτογραφία της και σε περίπου ένα λεπτό έχει 1000 likes, ενώ την “ακολουθούν” πάνω από 2,000,000 άνθρωποι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πια διαδικασία την έχει αναδείξει ως, ενδεχομένως, το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου, πάντως η 9χρονη Κριστίνα Πιμένοβα από τη Ρωσσία, σίγουρα
Τις προάλλες έφτιαξε ένα πολύ αστείο άρθρο η Γεωργία, όπως πάντα και όταν το είδα- αργά το Σάββατο, το δημοσίευσα στη σελίδα του mom fatale στο facebook με ένα πρόλογο ειλικρινέστατο: έγραφα ότι είχα ανάγκη να γελάσω γιατί η Δάφνη με κάνει να κλαίω όλη μέρα. Σε μια ώρα μέσα
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε γονιός, ούτε παιδοψυχολόγος για να αντιληφθείς ότι ένα παιδί επικοινωνεί με το δικό του τρόπο, ο οποίος παντελώς διαφέρει από εκείνον των ενηλίκων. Παίζοντας ας πούμε συχνά ξεπηδούν ένα καρό πληροφορίες για τα συναισθήματα, τις πρακτικές, την καθημερινότητα. Έχω την τύχη να έχω τη Δάφνη,
Όταν ο δωδεκάχρονος Λούκα γνώρισε το φωτογράφο Ματέι Πέλιαν με σκοπό μια σειρά από πορτρέτα του πρώτου, κανείς δε φανταζόταν ένα ανάλογο αποτέλεσμα. Ίσως γιατί δεν υπολόγιζαν ότι ο μικρός με τη μυική δυστροφία θα εξομολογούνταν στον άγνωστο φωτογράφο την ανάγκη του να παίξει, να τρέξει ή να κολυμπήσει, ότι
Ξανάνοιξα προχτές το τελευταίο βιβλίο του Βασίλη Αλεξάκη, “Ο Μικρός Έλληνας”, από τις εκδόσεις Εξάντας. Γράφει στη σελίδα 173: “Το πάθος που είχε ο πατέρας μου για το θέατρο το μετέδωσα στο γιό μου χωρίς να μ’αγγίξει” Κι επειδή ο μεγάλος συγγραφέας από τις μεταφορές του φαίνεται συνεχίζει: “όπως παραδίδει
Είναι ένα κάρο πράγματα που κανείς δε σου λέει όταν θέλεις να κάνεις παιδί, ούτε όταν μένεις έγκυος, ούτε όταν φτάνεις να το κάνεις. Ένα από αυτά είναι πως κάθε φορά που θα αρρωσταίνει, ανεξάρτητως λίγο ή πολύ, ελαφρύτερα ή βαρύτερα, η ψυχή σου θα βγάζει οne way για Κούλουρη.
