Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε γονιός, ούτε παιδοψυχολόγος για να αντιληφθείς ότι ένα παιδί επικοινωνεί με το δικό του τρόπο, ο οποίος παντελώς διαφέρει από εκείνον των ενηλίκων. Παίζοντας ας πούμε συχνά ξεπηδούν ένα καρό πληροφορίες για τα συναισθήματα, τις πρακτικές, την καθημερινότητα. Έχω την τύχη να έχω τη Δάφνη,
Η εξέλιξη των ζωγραφισμένων βότσαλων συνεχίζεται με περισσότερες ιδέες. Οι σημερινές είναι ένα βήμα παρακάτω και απευθύνονται και στους λιγότερο αρχαρίους. Θυμηθείτε τις τρεις πρώτες εδώ. Ιδέα τέταρτη : γραμματάκια ακριβώς όπως τα αριθμάκια, έτσι γίνονται και τα γραμματάκια και το παιχνίδι είναι να μάθουν τα μπομπιράκια το όνομά
Διάβασα τις προάλλες τη στενοχώρια μιας μαμάς που την αποκάλεσε κάποιος βρομιάρα γιατί έχει σκύλο. Εμείς έχουμε δύο στο σπίτι. 11 χρόνια με την Πόκα. 5 χρόνια με το Μάρκο. Και δεκάδες έξω από το σπίτι, καθώς χαιδεύουμε ό,τι γαβγίζει. Αγαπάμε τα σκυλιά και τα θεωρούμε συντρόφους και φίλους και
Το γεγονός είναι ότι πηγαίνοντας με ένα μωρό στη θάλασσα βρίσκεται να πακετάρεις μια βαλίτσα λίγο μεγαλύτερη απ’ αυτή που χρειάζεσαι για ένα long weekend στο Λονδίνο, αλλά δεν πειράζει. Ίσως μέχρι τώρα άλλωστε να το έχετε συνηθίσει- εγώ πάντως όχι. Χρειάζομαι απαραιτήτως μια λίστα, ναι μάλιστα λίστα, εκτυπωμένη κι
Εμφανισιακά παίζει το ίδιο πράγμα που ισχύει και για τα birkinstock. Αηδία λόγω της χοντροκοπιάς. Και μετά τα δοκιμάζεις. Στη βδομάδα που τα φοράς παύει να σε νοιάζει πως φαίνονται. Στο μήνα τα θεωρείς και κομψά. Τόσο άνετα και βολικά είναι. Πέρυσι της πήραμε ένα ζευγαράκι crocs τύπου chameleon. Η
Ανοίγω τις προάλλες το κινητό μου και βλέπω μια φωτογραφία που δεν την αναγνώριζα ως δική μου. Να, αυτή. Ξεκάθαρα σας την παραθέτω όπως τη βρήκα, χωρίς καμία επεξεργασία. Την ώρα που στη μούρη μου είναι ζωγραφισμένη η απορία, συνειδητοποιώ ότι έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να απορώ
Συγχαρητήρια! Να σας ζήσει! Είναι κορίτσι 3850 κιλά 51 εκατοστά Υγιές Μου πήρε πολλά πολλά χρόνια να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει η φράση “είναι κορίτσι”, ακόμα το ψάχνω. Το ομολογώ πως δεν ήθελα και πολύ να είμαι κορίτσι. Έτσι πέρασα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ως αγοροκόριτσο. Μου άρεσε να παίζω άγρια, δε μου άρεσαν οι
Εδώ και μέρες τριγυρνά στο μυαλό μου μια ιστορία που είχα διαβάσει κάποτε και την αντέγραψα σε ένα από αυτά τα καλεντάρια που μ ακολουθούν παντού. Όποτε έρχομαι αντιμέτωπη με ζητήματα συμπεριφορών και αρνητικών αισθημάτων, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με παιδιά και παιδικά χρόνια, ο νους μου ανατρέχει σε
Ελπίζω να είναι η τελευταία βροχερή ημέρα, αν όχι του κόσμου του καλοκαιριού σίγουρα. Σίγουρα και γιατί δεν ξέρω τι να βάλω. Διάλεξα ένα τζην που είναι παντός καιρού, μια ζακέτα ενώ από μέσα φόρεσα ένα σκέτο μπλουζάκι και παπούτσι δερμάτινο λες και χειμωνιάζει. I’m only hoping this is the
Πριν από ένα δίμηνο περίπου, αντίκρισα έναν υπέροχο καταγάλανο ουρανό ξυπνώντας, οπότε λίγο μετά βρέθηκα να περπατάω με τη Δάφνη με κατεύθυνση το πάρκο και τις κούνιες. Όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε ότι ήμασταν οι πρώτες! Ωραία, σκέφτηκα, καλά θα περάσουμε. Ο ορισμός της τραγικής ειρωνείας. Η Δάφνη είναι σχεδόν δύο χρονών
