(Στ Αρχισυντάκτριας: Για να μπορέσουν οι χρήστες του διαδικτύου να έχουν την τύχη να συναντηθούν με το παρακάτω άρθρο, έπρεπε να κάνω το άκομψο πράγμα και να το “σπάσω”. Ο διαδικτυακός κόσμος έχει τους δικούς του κανόνες και το momfatale.gr οφείλει, προκειμένουν να αναδείξει τα άρθρα του, να ευθυγραμμίζεται- ζητώ
Καλλιτέχνης θα πει… Έλα, παραδέξου το… κάπου εκεί βαθιά μέσα σου θες να αποκαλείς και εσύ τον εαυτό σου καλλιτέχνη (εγώ τουλάχιστον το θέλω) ή σε ακόμη πιο τραβηγμένη περίπτωση να σε αποκαλούν οι άλλοι… Δεν είναι επί της παρούσης να ανοίξουμε αυτή τη μεγάλη κουβέντα που έχει να κάνει
«Πίστεψα ότι όλα είναι πιθανά. Εμείς ακούγαμε, προσθέταμε ο,τι μπορούσαμε ο καθένας και έτσι στήσαμε ολόκληρη ζωή» Μέρες δύσκολες όπως αυτές που ζήσαμε με την εξαφάνιση ενός νέου παιδιού και με την επαναφορά στο προσκήνιο των ζητημάτων bullying πέφτει στα χέρια σου, βιβλίο αρχινημένο άλλη στιγμή, αλλά στη θέση του
Το ξελόγιασμα είναι ασήμαντο, η προσμονή του αντίθετα είναι ουσιαστική Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και με την σημερινή μας βιβλιοπρόταση. Το εξώφυλλο, με την αγαπημένη και πασίγνωστη φωτογραφία του Elliott Erwitt (Magnum) και ο τίτλος ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΕΣ καθόλα ξελογιαστικός. Από μόνα τους όμως, δεν θα σήμαιναν κάτι προσωπικά
«Έτσι και αλλιώς τα ταξίδια είναι κυκλικά. Δεν φτάνουμε ποτέ κάπου απ όπου δεν έχουμε ξαναπεράσει» Έχω ένα κόλλημα με τους τίτλους, και με τα εξώφυλλα των βιβλίων. Μπορεί να έχω αδικήσει πολλούς μικρούς θησαυρούς. Έχω γευτεί όμως και την μοναδική εμπειρία να απολαύσω άλλους τόσους επειδή εμπιστεύτηκα την γνώμη
Μερικές φορές είναι πολύ ωραίο να σε διαψεύδουν οι ίδιες σου οι προσδοκίες. Εκεί που έχεις σχηματίσει μία εντύπωση, να έρχεται το δεδομένο να σου ανατρέπει ευχάριστα κάθε διαφορετική προσμονή. Κάπως έτσι συνέβη και με το σημερινό μας βιβλίο. Ξεκίνησα να διαβάζω την «Κόκκινη Μαρία» με την εντύπωση ότι κρατούσα
«Γιατί αυτό θα πει να χάνεις κάτι, από κλειδί μέχρι ψυχή. Να ψάχνεις συνέχεια να το βρεις» Τελειώνοντας το καινούριο βιβλίο του αγαπημένου Αύγουστου σίγουρα είχα χάσει την ανάσα μου. Πόσο μάλλον όσοι από εσάς, διαβάσετε το βιβλίο και είστε γονείς. Ο Κορτώ στο Βιβλίο της Κατερίνας μας μίλησε για
«Ακόμα και αν ξέρεις τι έχει κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του, δεν θα πει ότι ξέρεις τον ίδιο τον άνθρωπο» Είναι κάποια βιβλία που μ αρέσει να τα ονομάζω «ενήλικα» Είναι συνήθως αυτά που χωρίς περίπλοκες λέξεις, με απλές αλλά δυνατές περιγραφές, καταφέρνουν να σε μεταφέρουν σε ένα συνήθως
«Έτσι φεύγουν οι στεναχώριες, επιστρέφουν στον ουρανό» Υπάρχουν κάποια βιβλία που σε συναντούν μόνα τους στο διάβα και κάποια που συνοδοιπόροι σε αυτό το μονοπάτι, Δάσκαλοί σου, τα συστήνουν και τα φέρνουν έτσι σιμά σου. Και γίνονται αυτά τα βιβλία, ένα από τα 4 ή 5 που κρατάς δίπλα στο
«Eκεί αρχίζει η ιστορία, μέσα στο σώμα σου, και τα πάντα θα τελειώσουν επίσης μέσα στο σώμα σου». Έτσι αρχίζουν οι ιστορίες, με το να σου ψιθυρίζει κάποιος στο αυτί για λογοτεχνικούς έρωτες λίγο μετά την αλλαγή του χρόνου. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχες διαβάσει ξανά Paul Auster. Τον
