Στο μυαλό μου η Βραζιλία, είναι αυτή η χώρα η χαλαρή, με τις απέραντες παραλίες, τα σούπερ σώματα, το καρναβάλι του Ρίου, τις Havaianas και φυσικά το υπέροχο εθνικό της κοκτέιλ, την υπέροχη caipirinha. Και αν και τα πράγματα δεν είναι τόσο κινηματογραφικά τέλεια, το ποτό αυτό είναι πραγματικά υπέροχο.
Νομίζω ότι στα μαλλιά της μάνας μου φύτρωσε ακόμη μια άσπρη τρίχα τη στιγμή που της είπα ότι θα κατεβούμε στην Αστυπάλαια με πλοίο- κι όχι αεροπλάνο. Η επαναστατική αυτή τρίχα βρέθηκε ανάμεσα σε πολλές ομοιδεάτισσες όταν την πληροφόρησα ότι δεν κλείσαμε και καμπίνα. Η ταλαιπωρία ζωγραφίστηκε μπροστά μου με
Αν δεν στοιχείωσεις άνθρωπο, βιβλίο δεν στεριώνει… Ξεφύλλιζα το σημερινό μας βιβλίο πριν το προλογίοω και έπεσε από μέσα το απόκομμα του αεροπορικού εισιτηρίου ATH – SKG 22 DEC 09.30, ήταν η συντροφιά μου στην αναμονή για τις διακοπές των Χριστουγέννων σε ένα αεροδρόμιο αποκλεισμένο από την ομίχλη. Πως μ
Ενδεχομένως το μάτι σου με το κάστρο της Αστυπάλαιας έχει την ίδια σχέση που είχε η Ρώμη με τους δρόμους της: όλα οδηγούν εκεί. Φτάνεις στην Αστυπάλαια, βλέπεις από τη μια δαντελωτές ακτές και παραλίτσες παντού! Βοτσαλάκι εδώ, άμμουδερή εκεί, πιο λεπτή άμμος, πούδρα, πιο χωμάτινη, με αρμυρίκια, χωρίς, με
Ο καφές που θα πιώ το πρωί, η γεύση, το άρωμα του- οι εικόνες και οι ήχοι που θα συνοδεύσουν το ξύπνημα των αισθήσεων μου- το πρόσωπα που θα δω- η αισθητική- είναι σε μεγάλο βαθμό σημεία κατακτημένα όταν βρίσκομαι στο σπίτι μου, όπου κι αν είναι αυτό κάθε φορά.
Αν η νύχτα είχε καρδιά, τέτοια ώρα θα χτυπούσε… Αγαπώ τον συνδυασμό λέξεων και εννοιών, όταν αυτές παίζουν με τις αισθήσεις. Ένα τέτοιο παιχνίδι ανάμεσα σε μουσικές, ήχους, εικόνες, γεύσεις, αρώματα, είναι και το σημερινό μας βιβλίο “Arab Jazz”, η ιστορία του οποίου εκτυλίσσεται σε μια γειτονιά του Παρισιού, όπου
Αλλάζω τόσο πολύ σε κάποια πράγματα ανάλογα με το που ζω που κι εγώ ακόμη μένω άναυδη. Στο Αιγαίο γίνομαι πιο απλή απ’ οπουδήποτε αλλού. Η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, αυτά τα μοναδικά άσπρα κυβάκια με τα χρωματιστά ματάκια, το απέραντο γαλάζιο, οι δαντελωτές ακτές με τη βελούδινη άμμο κι οι φιλόξενες
Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή που θα έγραφα για ένα από τα πιο δημοφιλή κοκτέιλ. Ειδικά τώρα που είναι αφόρητη η ζέστη, μια παγωμένη μαργαρίτα είναι ότι πρέπει. Αν και η τεκίλα δεν είναι το καλύτερο μου – για όλα φταίει εκείνο το βράδι στο Γκάζι, με τις άπειρες ποσότητες
Η εξέλιξη των ζωγραφισμένων βότσαλων συνεχίζεται με περισσότερες ιδέες. Οι σημερινές είναι ένα βήμα παρακάτω και απευθύνονται και στους λιγότερο αρχαρίους. Θυμηθείτε τις τρεις πρώτες εδώ. Ιδέα τέταρτη : γραμματάκια ακριβώς όπως τα αριθμάκια, έτσι γίνονται και τα γραμματάκια και το παιχνίδι είναι να μάθουν τα μπομπιράκια το όνομά
(Πηγή) Όσα κοκτέιλ και αν έχω δοκιμάσει, πάντα θα επιστρέφω σε αυτό, την πιο μεγάλη – αλκοολική – μου αγάπη. Η αλήθεια είναι πως άργησα να ανακαλύψω το gin ‘n’ tonic. Τον Αύγουστο του 2008, μου το έμαθε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, ένα απόγευμα σε μπαράκι μετά την παραλία. Η
