Στο μυαλό μου η Βραζιλία, είναι αυτή η χώρα η χαλαρή, με τις απέραντες παραλίες, τα σούπερ σώματα, το καρναβάλι του Ρίου, τις Havaianas και φυσικά το υπέροχο εθνικό της κοκτέιλ, την υπέροχη caipirinha. Και αν και τα πράγματα δεν είναι τόσο κινηματογραφικά τέλεια, το ποτό αυτό είναι πραγματικά υπέροχο.
Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή που θα έγραφα για ένα από τα πιο δημοφιλή κοκτέιλ. Ειδικά τώρα που είναι αφόρητη η ζέστη, μια παγωμένη μαργαρίτα είναι ότι πρέπει. Αν και η τεκίλα δεν είναι το καλύτερο μου – για όλα φταίει εκείνο το βράδι στο Γκάζι, με τις άπειρες ποσότητες
(Πηγή) Όσα κοκτέιλ και αν έχω δοκιμάσει, πάντα θα επιστρέφω σε αυτό, την πιο μεγάλη – αλκοολική – μου αγάπη. Η αλήθεια είναι πως άργησα να ανακαλύψω το gin ‘n’ tonic. Τον Αύγουστο του 2008, μου το έμαθε ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, ένα απόγευμα σε μπαράκι μετά την παραλία. Η
(Πηγή) To 2011 ήταν ένας πολύ ζεστός Αύγουστος στη Λευκωσία. Είχα επιστρέψει από ένα συγκλονιστικό ταξίδι στην Ινδία, είχα μπροστά μου ακόμα μια βδομάδα άδεια και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν …τίποτα. Εκείνες τις μέρες, το μοναδικό άλλο άτομο που βρισκόταν στην πόλη ήταν η φίλη μου η
Οκ, το ξέρω. Δεν αρέσει σε όλους το Bloody Mary, η αλήθεια είναι πως ούτε και εγώ είμαι φαν του. Υπάρχει όμως ένα κοκτέιλ που μπορεί να το θυμίζει λίγο στην ιδέα, όμως στη γεύση είναι εντελώς διαφορετικό. Και είναι και ότι πρέπει για ένα κυριακάτικο μεσημέρι του καλοκαιριού με
